اگر بخواهیم از تعریف های شسته و رفته موجود درباره گرایش سازه (از زیرمجموعه های مهندسی عمران) صرف نظر کنیم ، می توانیم با دست بازتری عمق و ژرفای این رشته حیاتی جوامع امروزی بشری را به تصویر بکشیم.
در واقع هرچه ساخته می شود ، یک ظاهری دارد و یک باطنی ، ظاهر آنچه ما می بینیم تکیه بر استخوان بندی باطنی آن جسم دارد و هرچه بشر با دست خود می سازد در واقع یک تجلی قابل قیاس برای تعریف از دریای بیکران سازه هاست.
از همان جا که بشر فهمید نیاز به سرپناه دلخواه خود دارد ، از غارهای نخراشیده طبیعی بیرون زد تا بسازد آنچه را که به خیالاتش نقش واقعیت می‌بخشد ، ساختن جزئی از فطرت وجودی انسان هاست و سازه تجلی این فطرت در جهان ماده و محسوسات است .
از اهرام مصر گرفته تا زیگورات ها و پاسارگادها و تخت جمشید ها ، همه و همه تجلی شکوه سازه بر زندگی بشر دیرین زمان بوده است که امروزه از شاهکارهای سازه ای جهان از آن ها یاد می‌شود، که بعد از گذشت قرون های فراوان همچنان استوار و با شکوه ، عظمت و جلال این رشته ناگسستنی را به رخ انسان می‌کشد.
و در این زمان ، در عصر دگرگونی و تعالی ، در عصر علم و فناوری و تخصص ، جلوه‌گاه ویژه این نوستالژی دلنشین تجلی گاه تازه ای برای خود دست و پا کرده است ، ساختمان های کوتاه مرتبه تا بلندترین آسمان خراش های موجود در جهان ، پل ها ، تونل ها ، سازه های آبی بی نظیر همانند سدها و هزاران ساخته دست بشر نو باور امروزی که می‌کوشد عظمت این علم بی پایان را به رخ آیندگان بکشد همان گونه که هنوز هم قنات های خوش ساخت باعث شگفت جهانیانی شده که خود را داعی علم و تکنولوژی می دانند.
و برسد روزی که سازندگان وداع کنند ولی سازه های جهان همچنان فریاد ایستادگی در برابر این اضمحلال همگانی سر دهند.